تنگی کانال نخاعی گردنی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که کانال نخاعی در گردن باریک می شود و به نخاع و اعصاب فشار وارد می کند. این وضعیت می تواند علائم مختلفی از جمله گردن درد، بی حسی، گزگز و ضعف در بازوها و دست ها ایجاد کند. در موارد شدید، حتی می تواند منجر به مشکلاتی در کنترل مثانه و روده شود.
شایع ترین علت تنگی کانال نخاعی گردن، دژنراسیون ستون فقرات ناشی از افزایش سن است. این فرسودگی می تواند باعث برآمدگی یا فتق دیسک بین مهره ها، تشکیل استئوفیت ها (خارهای استخوانی) و ضخیم شدن رباط ها شود. همه این تغییرات می توانند به باریک شدن کانال نخاعی منجر شود.
فیزیوتراپی در کلینیک فیزیوتراپی آیتن در شریعتی تهران موثرترین روش درمان غیرجراحی این عارضه است که کمک زیادی به تسکین علائم می کند.
سایر علل
- آسیب: آسیب به گردن، مانند ضربه شلاقی گردن، می تواند به مهره ها و رباط های گردن آسیب برساند و منجر به باریک شدن کانال نخاعی شود.
- فتق دیسک: فتق دیسک وضعیتی است که در آن هسته دیسک پاره شده و از دیسک خارج می شود و به نخاع یا اعصاب فشار وارد می کند.
- اسپوندیلوز: اسپوندیلوز وضعیتی است که در آن غضروف و استخوان در ستون فقرات شکسته می شود و منجر به باریک شدن کانال نخاعی و سایر مشکلات می شود.
علائم تنگی کانال نخاع گردنی بسته به شدت باریک شدن و محل فشرده سازی می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
- گردن درد: گردن درد شایع ترین علامت تنگی کانال نخاع گردن است. درد اغلب با فعالیت بدتر و با استراحت بهتر است.
- بی‌حسی، گزگز و ضعف در بازوها و دست‌ها: این حالت می‌تواند از گزگز خفیف تا ضعف شدید متغیر باشد. علائم ممکن است در یک بازو یا دست بدتر از دست دیگر باشد.
- مشکل در راه رفتن: در موارد شدید تنگی کانال نخاعی گردن، افراد ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشند و حتی ممکن است تعادل خود را از دست بدهند و زمین بخورند.
- مشکلات مثانه و روده: در موارد نادر، تنگی کانال نخاعی گردن می تواند منجر به مشکلاتی در کنترل مثانه و روده شود.
پزشک شما احتمالاً با گرفتن سابقه علائم و معاینه فیزیکی شروع می کند. آنها همچنین آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن را درخواست می کنند تا ببینند کانال نخاعی چقدر باریک است و آیا فشاری بر طناب نخاعی یا اعصاب وجود دارد یا خیر.
درمان تنگی کانال نخاعی گردنی
درمان تنگی کانال نخاعی گردن بستگی به شدت بیماری و علائم دارد. موارد خفیف ممکن است با مداخلات غیر جراحی درمان شوند، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
درمان غیر جراحی
گزینه های درمانی غیر جراحی برای تنگی کانال نخاع گردنی عبارتند از:
داروها: مسکن‌های بدون نسخه و داروهای ضد التهاب ممکن است به تسکین درد و التهاب کمک کنند. در برخی موارد، داروهای تجویزی نیز ممکن است تجویز شوند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی گردن می تواند به بهبود انعطاف پذیری، قدرت و تعادل کمک کند، که می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد کمک کند.
تغییر سبک زندگی: تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن، ترک سیگار و اجتناب از فعالیت‌هایی که این بیماری را تشدید می‌کنند نیز می‌توانند به مدیریت علائم کمک کنند.
درمان جراحی
درمان جراحی برای تنگی کانال نخاع گردن معمولاً فقط برای افرادی در نظر گرفته می‌شود که به درمان غیرجراحی پاسخ نمی‌دهند یا علائم آن‌قدر شدید است که در فعالیت‌های روزانه‌شان اختلال ایجاد کند. نوع جراحی که انجام می شود به محل خاص و علت تنگی بستگی دارد.
روش های جراحی رایج برای تنگی کانال نخاع گردنی عبارتند از:
لامینکتومی: این روش شامل برداشتن بخشی از لامینا است که سقف استخوانی کانال نخاعی است. این می تواند فضای بیشتری برای نخاع و اعصاب ایجاد کند.
لامینوپلاستی: این روش مشابه لامینکتومی است، اما قسمت بیشتری از لامینا را حفظ می کند. این می تواند به حفظ ثبات ستون فقرات کمک کند.
فورامینوتومی: این روش شامل برداشتن بخشی از فورامن است که دهانه ای است که ریشه های عصبی از طریق آن از کانال نخاعی خارج می شوند. این می تواند فشار روی ریشه های عصبی را کاهش دهد.
آرترودز: این روش شامل ادغام دو یا چند مهره با یکدیگر است. این می تواند به تثبیت ستون فقرات و جلوگیری از باریک شدن بیشتر کانال نخاعی کمک کند.
پس از جراحی نیز فیزیوتراپی برای کمک به تسریع بهبودی و کاهش عوارض جراحی ضروری است.
