فیزیوتراپی دست پس از جراحی یکی از اجزای ضروری بهبودی پس از جراحی برای بیمارانی است که تحت عمل جراحی دست قرار گرفته اند. این فرم تخصصی فیزیوتراپی بر بهبود قدرت، تحرک و عملکرد دست پس از مداخله جراحی تمرکز دارد.
جراحی دست اغلب برای رسیدگی به مسائلی مانند شکستگی، آسیب تاندون، آسیب عصبی مانند سندرم تونل کارپال، آرتریت یا سایر شرایطی که روی دست تأثیر می گذارد، ضروری است. پس از جراحی، فیزیوتراپی دست نقش مهمی در ارتقاء التیام، پیشگیری از عوارض و بازگرداندن عملکرد بهینه دست دارد.
اهداف فیزیوتراپی دست پس از جراحی
اهداف ممکن است بسته به جراحی خاص و نیازهای بیمار متفاوت باشد. با این حال، برخی از اهداف رایج فیزیوتراپی دست عبارتند از:
تسریع بهبودی و کاهش تورم: پس از جراحی دست، تورم یک اتفاق رایج است. تکنیک های فیزیوتراپی مانند ماساژ ملایم، تخلیه لنفاوی دستی و بالا بردن دست می تواند به کاهش تورم و بهبودی کمک کند. با بهبود جریان خون و کاهش تورم، فیزیوتراپی میتواند فرآیندهای درمانی طبیعی بدن را بهبود بخشد و سرعت بهبودی را افزایش دهد.
بازگرداندن دامنه حرکتی: جراحی دست می تواند منجر به سفتی و محدود شدن دامنه حرکتی دست و انگشتان شود. تمرینات و تکنیک های فیزیوتراپی با هدف بازگرداندن انعطاف پذیری و دامنه حرکتی مفاصل دست، تاندون ها و ماهیچه ها انجام می شود. تمرینات کششی، تحرک مفاصل و تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی می تواند به بهبود انعطاف پذیری و کاهش سفتی دست کمک کند.
تقویت عضلات: پس از جراحی، عضلات دست و ساعد ممکن است به دلیل عدم استفاده یا ضربه ضعیف شوند. فیزیوتراپی دست شامل تمریناتی برای تقویت عضلات دست و ساعد، از جمله تمرینات قدرتی گرفتن، تمرینات خم شدن و اکستنشن انگشتان و تمرینات مقاومتی است. تقویت این عضلات برای بازیابی عملکرد و بهبود قدرت و مهارت دست ضروری است.
بهبود هماهنگی و مهارت های حرکتی ظریف: جراحی دست میتواند بر هماهنگی دست و مهارت های حرکتی ظریف تأثیر بگذارد و کارهایی مانند نوشتن، تایپ کردن و گرفتن اشیا را به چالش بکشد. فیزیوتراپی دست شامل تمرینات و فعالیت هایی برای بهبود هماهنگی، مهارت و مهارت های حرکتی ظریف است. فعالیت هایی مانند برداشتن اشیاء کوچک، نخ زدن مهره ها و تمرین دست خط می تواند به بیماران کمک کند تا کنترل و دقت در حرکات دست را به دست آورند.
سایر اهداف
جلوگیری از تشکیل بافت اسکار: پس از جراحی، بافت اسکار می تواند در دست ایجاد شود که منجر به چسبندگی، سفتی و کاهش دامنه حرکتی می شود. تکنیک های فیزیوتراپی دست پس از جراحی مانند ماساژ اسکار، کشش و موبیلیزاسیون می تواند به جلوگیری از تشکیل بیش از حد بافت اسکار و بهبود بافت کمک کند. با پرداختن به بافت اسکار در مراحل اولیه بهبودی، فیزیوتراپی می تواند تاثیر جای زخم را بر عملکرد دست به حداقل برساند.
مدیریت درد: درد یک علامت رایج پس از جراحی دست است و فیزیوتراپی می تواند نقش کلیدی در مدیریت درد و ناراحتی داشته باشد. فیزیوتراپیست ها ممکن است از روش هایی مانند گرما و سرما درمانی، اولتراسوند، TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست) و تکنیک های درمان دستی برای کاهش درد و التهاب در دست استفاده کنند. علاوه بر این، تمرینات فیزیوتراپی می تواند به بهبود گردش خون، بهبود بافت و کاهش حساسیت درد کمک کند.
فیزیوتراپی دست پس از جراحی معمولاً بلافاصله پس از عمل جراحی شروع می شود، زمانی که جراح بیمار را برای توانبخشی ترخیص کرد. زمان و شدت فیزیوتراپی بسته به نوع جراحی، وسعت آسیب یا وضعیت، و پیشرفت بهبودی هر بیمار متفاوت خواهد بود. در مراحل اولیه فیزیوتراپی دست پس از جراحی، تمرکز ممکن است بر روی تمرینات حرکتی ملایم، تمرینات دامنه حرکتی و تکنیک های مدیریت درد باشد. همانطور که دست بهبود می یابد و پیشرفت می کند، برنامه فیزیوتراپی ممکن است فشرده تر شود و شامل تمرینات تقویتی، فعالیت های عملکردی و تمرین های هماهنگی شود.
تکنیک ها و تمرینهای خاصی که در فیزیوتراپی دست پس از جراحی استفاده میشود، متناسب با نیازها، اهداف و نتیجه جراحی بیمار است. یک ارزیابی جامع توسط فیزیوتراپیست با در نظر گرفتن عواملی مانند نوع جراحی، میزان آسیب بافتی، سن و وضعیت فیزیکی بیمار و هرگونه محدودیت یا محدودیت در حرکت، مناسب ترین برنامه درمانی را برای هر بیمار تعیین می کند. فیزیوتراپیست از نزدیک با بیمار همکاری خواهد کرد تا یک برنامه توانبخشی شخصی ایجاد کند که نیازها و اهداف خاص او را برطرف کند.
تکنیک ها و تمرینات فیزیوتراپی دست پس از جراحی
تمرینات دامنه حرکتی: تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی شامل درمانگر می شود که به آرامی دست و انگشتان بیمار را از طریق دامنه حرکتی برای بهبود انعطاف پذیری و کاهش سفتی حرکت می دهد. تمرینات دامنه حرکتی فعال شامل حرکت فعالانه دست و انگشتان بیمار برای بهبود تحرک و عملکرد مفاصل است.
تمرینات تقویتی: فیزیوتراپی دست شامل تمریناتی برای تقویت عضلات دست، ساعد و مچ است. تمرینات قدرتی با چنگ زدن، تمرینات خم شدن و اکستنشن انگشتان و تمرینات مچ دست می توانند به بهبود قدرت و استقامت عضلات دست کمک کنند. تمرین مقاومتی با استفاده از تجهیزات دست درمانی مانند بتونه درمانی، تمرینات دستی و نوارهای مقاومتی می تواند به ایجاد تون عضلات و بهبود عملکرد کمک کند.
تکنیک های مدیریت اسکار: پس از جراحی، بافت اسکار می تواند در دست ایجاد شود که منجر به چسبندگی، سفتی و کاهش دامنه حرکتی می شود. تکنیک های فیزیوتراپی مانند ماساژ اسکار، موبیلیزاسیون اسکار، و اسکار چسباندن می تواند به جلوگیری از تشکیل بیش از حد بافت اسکار و بهبود بافت کمک کند. با پرداختن به بافت اسکار در مراحل اولیه بهبودی، فیزیوتراپی می تواند تاثیر جای زخم را بر عملکرد دست به حداقل برساند.
فعالیت های عملکردی: فیزیوتراپی دست اغلب شامل فعالیت ها و کارهای عملکردی است که برای بهبود هماهنگی دست، مهارت و مهارت های حرکتی ظریف طراحی شده اند. فعالیت هایی مانند برداشتن اشیاء کوچک، دستکاری ابزارها، تمرین دست خط و استفاده از اشیاء روزمره می تواند به بیماران کمک کند تا استقلال عملکردی خود را بازیابند و عملکرد دست را برای فعالیت های روزانه بهبود بخشند.
جراحی و فیزیوتراپی می توانند نقش مهمی در مدیریت درد و ناراحتی داشته باشند. فیزیوتراپیست ها ممکن است از تکنیک های مختلف مدیریت درد برای کمک به بیماران برای مقابله با درد پس از جراحی استفاده کنند. روش هایی مانند گرما و سرما درمانی می توانند به کاهش تورم، التهاب و درد دست کمک کنند. اولتراسوند درمانی می تواند باعث بهبود بافت و کاهش حساسیت درد شود. TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست) می تواند با مسدود کردن سیگنال های درد به مغز به کاهش درد کمک کند. تکنیکهای درمان دستی مانند ماساژ، تحرک مفصل و تکنیکهای بافت نرم نیز میتوانند به کاهش درد و بهبود گردش خون در دست کمک کنند.
