درمان دستی در فیزیوتراپی به استفاده از تکنیک های عملی توسط فیزیوتراپیست ها برای ارزیابی، تشخیص و درمان بیماری های اسکلتی- عضلانی و عصبی عضلانی اشاره دارد. این تکنیکها برای کاهش درد، بهبود تحرک، بازیابی عملکرد و ارتقای سلامت کلی به کار میروند. درمان دستی یک جنبه اساسی فیزیوتراپی است و اغلب همراه با سایر مداخلات درمانی استفاده می شود.
قبل از شروع درمان دستی، یک ارزیابی کامل برای شناسایی مشکلات اساسی و تعیین مناسب ترین رویکرد درمانی انجام می شود. ارزیابی ممکن است شامل یک تاریخچه پزشکی دقیق، معاینه فیزیکی و آزمایشهای خاص برای ارزیابی تحرک مفصل، قدرت عضلانی، انعطافپذیری و الگوهای حرکتی کلی باشد.
تکنیک های درمان دستی در فیزیوتراپی
فیزیوتراپیست ها از انواع تکنیک های عملی برای رفع مشکلات مختلف اسکلتی عضلانی استفاده می کنند. تکنیک های رایج درمان دستی عبارتند از:
- تحرک مفصل: حرکات ملایمی که روی مفصل اعمال می شود تا تحرک آن را بهبود بخشد و درد را کاهش دهد.
- دستکاری مفصل: یک تکنیک قوی تر که در آن مفصل به دامنه حرکتی پایانی خود برای بازگرداندن عملکرد طبیعی خود برده می شود.
- تحرک بافت نرم: تکنیکهایی که عضلات، تاندونها، رباطها و فاسیا را هدف قرار میدهند تا انعطافپذیری را بهبود بخشند، تنش را کاهش دهند و بهبودی را بهبود بخشند.
- رهاسازی میوفاشیال: تکنیکی متمرکز بر رهاسازی تنش در فاسیا، بافت همبند که عضلات را احاطه کرده است.
- ماساژ دادن: ماساژ بافت نرم اغلب در جلسات درمان دستی برای شل کردن عضلات، بهبود گردش خون و کاهش سفتی عضلانی گنجانده می شود. ماساژ همچنین می تواند به شکستن بافت اسکار، ترویج بهبود بافت و کاهش التهاب کمک کند.
درمان دستی همراه با تمرینات ورزشی
درمان دستی اغلب با تمرینات درمانی ترکیب می شود تا اثرات آن را افزایش داده و طولانی تر کند.
فیزیوتراپیست ها تمرینات خاصی را متناسب با شرایط فرد تجویز می کنند که هدف آن بهبود قدرت، انعطاف پذیری و عملکرد کلی است.
آموزش بیمار:
فیزیوتراپیست ها به بیماران در مورد وضعیت آنها، اهمیت پایبندی به تمرینات تجویز شده و راهکارهایی برای پیشگیری از آسیب های بعدی آموزش می دهند.
بیماران اغلب با تکنیک های خود مدیریتی و تمرینات خانگی برای ادامه پیشرفت خود در خارج از کلینیک ارائه می شوند.
مدیریت درد:
درمان دستی می تواند با کاهش اسپاسم عضلانی، بهبود تحرک مفاصل و تقویت آرامش، نقش مهمی در مدیریت درد داشته باشد.
شرایط درمان شده:
درمان دستی معمولاً برای رسیدگی به طیف وسیعی از بیماریهای اسکلتی عضلانی، از جمله کمردرد، گردن درد، آسیبهای مفصلی، آسیبهای ورزشی و شرایطی مانند استئوآرتریت استفاده میشود.
توجه به این نکته مهم است که در حالی که درمان دستی می تواند بسیار مؤثر باشد، باید بر اساس شرایط و پاسخ فرد به درمان به طور عاقلانه اعمال شود.
فیزیوتراپیست ها نیازهای منحصر به فرد هر بیمار را ارزیابی می کنند و رویکرد آنها را بر اساس آن تنظیم می کنند، که اغلب ترکیبی از درمان دستی، ورزش، و سایر روش های درمانی را برای مراقبت جامع ترکیب می کنند.
موارد کاربرد
درد عضلات و مفاصل:
کشیدگی های عضلانی: درمان دستی می تواند به کاهش اسپاسم عضلانی، بهبود انعطاف پذیری و بهبود در عضلات تحت فشار کمک کند.
درد مفاصل: تکنیک هایی مانند تحرک و دستکاری مفصل می تواند در کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل موثر باشد.
شرایط ارتوپدی:
استئوآرتریت: درمان دستی می تواند برای بهبود تحرک مفصل، کاهش درد و افزایش عملکرد در افراد مبتلا به استئوآرتریت استفاده شود.
توانبخشی پس از جراحی: پس از جراحی ارتوپدی، درمان دستی می تواند به کاهش سفتی، بهبود گردش خون و بهبود کلی کمک کند.
شرایط ستون فقرات:
کمر درد: درمان دستی، از جمله دستکاری ستون فقرات، ممکن است در مدیریت کمردرد حاد یا مزمن مفید باشد.
گردن درد: تکنیک هایی مانند موبیلیزاسیون و بافت نرم می تواند به رفع درد و سفتی گردن کمک کند.
آسیب های ورزشی:
رگ به رگ شدن و کشیدگی: درمان دستی می تواند به توانبخشی آسیب های مرتبط با ورزش، بهبود بافت و بازیابی عملکرد طبیعی کمک کند.
تاندونیت: تکنیکهای دستی ممکن است برای رسیدگی به آسیبهای بافت نرم مانند تاندونیت، بهبود بهبود و عملکرد بهینه استفاده شود.
شرایط عصبی:
توانبخشی سکته: درمان دستی ممکن است در بهبود تون عضلانی، دامنه حرکتی و عملکرد کلی در افرادی که پس از سکته بهبود می یابند، نقش داشته باشد.
آسیب های عصب محیطی: تکنیک هایی مانند موبیلیزاسیون عصبی را می توان برای رسیدگی به مسائل مربوط به عصب و بهبود تحرک به کار برد.
اختلال در وضعیت بدنی و حرکتی:
وضعیت نامناسب: درمان دستی می تواند به رفع عدم تعادل و محدودیت هایی که به وضعیت نامناسب بدن کمک می کند کمک کند.
اختلالات حرکتی: برای شرایطی که شامل الگوهای حرکتی تغییر یافته است، درمان دستی می تواند به بازیابی بیومکانیک مناسب کمک کند.
شرایط درد مزمن:
فیبرومیالژیا: درمان دستی ممکن است به عنوان بخشی از یک رویکرد چند رشته ای برای مدیریت درد و بهبود عملکرد در افراد مبتلا به فیبرومیالژیا باشد.
سندرم درد منطقه ای مزمن (CRPS): تکنیک هایی مانند حساسیت زدایی و درمان دستی ملایم ممکن است در مدیریت CRPS استفاده شود.
بیشتر بخوانید :