درمان بی اختیاری ادرار با فیزیوتراپی
بی اختیاری ادرار دفع ناخواسته ادرار است. این یک مشکل رایج است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. انواع مختلفی از بی اختیاری ادرار وجود دارد، از جمله:
- بی اختیاری استرسی: این شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار است و به دلیل ضعیف شدن عضلات کف لگن ایجاد می شود. هنگامی که سرفه، عطسه، می خندید یا چیزی سنگین را بلند می کنید، فشار روی مثانه باعث نشت ادرار می شود.
- بی اختیاری فوری: این نوع بی اختیاری به دلیل نیاز ناگهانی و فوری به ادرار ایجاد می شود. ممکن است نتوانید به موقع آن را به حمام برسانید، حتی اگر سعی کنید آن را نگه دارید.
- بی اختیاری سرریز: این نوع بی اختیاری زمانی رخ می دهد که مثانه شما به طور کامل تخلیه نشود. این می تواند به دلیل انسداد در مثانه یا مجرای ادرار یا برخی شرایط پزشکی مانند بزرگ شدن پروستات یا دیابت ایجاد شود.
- بی اختیاری عملکردی: این نوع بی اختیاری ناشی از عواملی غیر از مشکل مثانه است، مانند مشکلات حرکتی یا اختلالات شناختی.
دلایل و عوامل خطر
بی اختیاری ادرار می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله:
- بارداری و زایمان: بارداری و زایمان می تواند عضلات کف لگن را ضعیف کند که می تواند منجر به بی اختیاری استرسی شود.
- یائسگی: سطح استروژن در طول یائسگی کاهش می یابد، که می تواند عضلات کف لگن را ضعیف کرده و کنترل مثانه را دشوارتر کند.
- چاقی: اضافه وزن می تواند به مثانه و مجرای ادرار فشار وارد کند که می تواند منجر به بی اختیاری استرسی شود.
- شرایط پزشکی: برخی شرایط پزشکی مانند دیابت، ام اس و بیماری پارکینسون می توانند خطر بی اختیاری ادرار را افزایش دهند.
- داروها: برخی داروها مانند دیورتیک ها و داروهای ضد افسردگی نیز می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث بی اختیاری ادرار شوند.
اگر بی اختیاری ادرار را تجربه می کنید، مراجعه به پزشک برای تعیین علت زمینه ای و دریافت درمان مناسب ضروری است. تعدادی درمان برای بی اختیاری ادرار وجود دارد، از جمله تغییر سبک زندگی، داروها و جراحی.
درمان بی اختیاری ادرار با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یک درمان ایمن و موثر برای بی اختیاری ادرار است، وضعیتی که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این شامل تقویت عضلات کف لگن است که از مثانه و مجرای ادرار حمایت می کند. زمانی که این ماهیچه ها ضعیف هستند، ممکن است نتوانند جریان ادرار را کنترل کنند که منجر به بی اختیاری می شود.
فیزیوتراپی برای بی اختیاری ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تمرین عضلات کف لگن (PFMT): PFMT سنگ بنای درمان فیزیوتراپی برای بی اختیاری ادرار است. این شامل یادگیری شناسایی و انقباض عضلات کف لگن و سپس انجام تمریناتی برای تقویت آنها است. PFMT را می توان در منزل با راهنمایی فیزیوتراپیست انجام داد.
بیوفیدبک: بیوفیدبک تکنیکی است که از بازخورد بلادرنگ برای کمک به افراد در یادگیری کنترل عضلات کف لگن استفاده می کند. یک دستگاه بیوفیدبک روی واژن یا راست روده قرار می گیرد و فعالیت عضلات کف لگن را اندازه گیری می کند. سپس فرد می تواند از این بازخورد برای یادگیری نحوه انقباض و شل کردن عضلات کف لگن به طور موثرتر استفاده کند.
تحریک الکتریکی: تحریک الکتریکی درمانی است که از جریان های الکتریکی خفیف برای تحریک عضلات کف لگن استفاده می کند. این می تواند به تقویت عضلات و بهبود کنترل مثانه کمک کند. تحریک الکتریکی معمولاً همراه با PFMT استفاده می شود.
فیزیوتراپی کف لگن یک درمان موثر برای بی اختیاری استرسی ادرار (SUI) و بی اختیاری ادرار فوری (UUI) است. SUI شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار است و زمانی رخ می دهد که ادرار در حین فعالیت هایی مانند سرفه، عطسه یا ورزش به بیرون نشت کند. UUI وضعیتی است که در آن افراد نیاز ناگهانی و فوری به ادرار کردن دارند و ممکن است نتوانند به موقع خود را به دستشویی برسانند.
بیشتر بخوانید :