انواع بی اختیاری ادرار
بی اختیاری ادرار به دفع غیرارادی ادرار گفته می شود. این وضعیت می تواند در افراد در هر سنی و به دلایل مختلف رخ دهد. بی اختیاری ادرار می تواند بر کیفیت زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد و باعث خجالت، اضطراب و مشکلات اجتماعی شود.
علل بی اختیاری ادرار می تواند متفاوت باشد و بسته به نوع بی اختیاری متفاوت است. برخی از علل شایع بی اختیاری ادرار عبارتند از:
- افزایش سن: با افزایش سن، عضلات و بافتهای اطراف مثانه و مجرای ادرار ضعیف میشوند. این امر میتواند منجر به بی اختیاری استرسی شود.
- بارداری و زایمان: زایمان میتواند باعث آسیب به عضلات و بافتهای اطراف مثانه شود و در نتیجه خطر ابتلا به بی اختیاری استرسی را افزایش دهد.
- جراحیهای لگنی: جراحیهایی مانند جراحی برداشتن رحم یا پروستات میتوانند باعث آسیب به عضلات و بافتهای اطراف مثانه شوند و در نتیجه خطر ابتلا به بی اختیاری استرسی را افزایش دهند.
- سرطان: سرطانهایی مانند سرطان پروستات، سرطان تخمدان، و سرطان رحم میتوانند باعث آسیب به عضلات و بافتهای اطراف مثانه شوند و در نتیجه خطر ابتلا به بی اختیاری استرسی را افزایش دهند.
- بیماریهای عصبی: بیماریهایی مانند مولتیپل اسکلروزیس، سکته مغزی، و بیماری پارکینسون میتوانند باعث آسیب به اعصاب کنترلکننده مثانه شوند و در نتیجه خطر ابتلا به بی اختیاری اضطراری یا مخلوط را افزایش دهند.
- داروها: برخی از داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، و داروهای دیورتیک میتوانند باعث بی اختیاری ادرار شوند.
- عوامل سبک زندگی: عواملی مانند اضافه وزن، یبوست، و سوء مصرف کافئین یا الکل میتوانند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهند.
بیشتر بخوانید : درمان بی اختیاری ادرار با فیزیوتراپی
انواع بی اختیاری ادرار
- بی اختیاری استرسی (Stress incontinence): شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار است. در این نوع، نشت ادرار در اثر افزایش فشار بر مثانه رخ می دهد. این افزایش فشار می تواند ناشی از فعالیت های بدنی مانند سرفه، عطسه، خنده، بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش باشد.
- بی اختیاری فوری (Urge incontinence): در این نوع، فرد احساس فوریت شدیدی برای ادرار کردن می کند و قبل از اینکه بتواند به توالت برسد، ادرار از او نشت می کند. این نوع بی اختیاری اغلب با تکرر ادرار و شب ادراری همراه است.
- بی اختیاری سرریز (Overflow incontinence): در این نوع، مثانه به طور کامل تخلیه نمی شود و ادرار باقی مانده در مثانه سرریز می کند. این نوع بی اختیاری اغلب با تکرر ادرار و احساس پر بودن مثانه همراه است.
- بی اختیاری عملکردی (Functional incontinence): در این نوع، فرد قادر به تخلیه مثانه خود نیست. این وضعیت می تواند ناشی از مشکلات حرکتی، اختلالات شناختی یا سایر مشکلات پزشکی باشد.
- بی اختیاری مختلط (Mixed incontinence): این نوع بی اختیاری ترکیبی از دو یا چند نوع بی اختیاری دیگر است.
روشهای درمان
درمان بی اختیاری ادرار به نوع بی اختیاری و علت آن بستگی دارد. برخی از گزینه های درمانی عبارتند از:
- فیزیوتراپی کف لگن و تمرینات کگل: این تمرینات به تقویت عضلات لگن کمک می کنند.
- دارو درمانی: برخی از داروها می توانند به کنترل انقباضات مثانه یا کاهش فشار بر مثانه کمک کنند.
- جراحی: جراحی می تواند برای اصلاح مشکلات ساختاری یا ترمیم آسیب های اعصاب انجام شود.
پیشگیری از بی اختیاری ادرار می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کنترل وزن: چاقی خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش می دهد.
- پیشگیری از یبوست: یبوست می تواند فشار بر مثانه را افزایش دهد.
- مصرف مایعات کافی: مصرف مایعات کافی به رقیق شدن ادرار و کاهش دفعات ادرار کمک می کند.
ترک سیگار: سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهد.
اگر دچار بی اختیاری ادرار هستید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید تا علت آن را تشخیص دهد و بهترین روش درمانی را برای شما تعیین کند.
نقش فیزیوتراپی در درمان انواع بی اختیاری ادرار
فیزیوتراپی می تواند نقش مهمی در درمان بی اختیاری ادرار داشته باشد. تمرینات کف لگن یکی از موثرترین درمان ها برای بی اختیاری استرسی و مختلط است. این تمرینات به تقویت عضلات کف لگن کمک می کنند تا بتوانند فشار وارد شده به مثانه را بهتر تحمل کنند. فیزیوتراپیست می تواند به شما نشان دهد که چگونه تمرینات کف لگن را به درستی انجام دهید و پیشرفت شما را در طول درمان پیگیری کند.
سایر روش های فیزیوتراپی که ممکن است برای درمان انواع بی اختیاری ادرار استفاده شوند عبارتند از:
- بیوفیدبک : این روش درمانی از بازخورد بصری یا حسی برای کمک به افراد در یادگیری نحوه انقباض و شل شدن عضلات کف لگن استفاده می کند.
- تمرینات عضلات دیافراگم : این تمرینات به کاهش فشار بر مثانه کمک می کنند.
- تمرینات مثانه : این تمرینات به افراد کمک می کنند تا زمان بین ادرار کردن را افزایش دهند.
فیزیوتراپی یک روش درمانی ایمن و موثر برای بی اختیاری ادرار است. اگر از بی اختیاری ادرار رنج می برید، با یک فیزیوتراپیست متخصص سلامت لگن مشورت کنید تا ببینید آیا فیزیوتراپی می تواند به شما کمک کند.